ufak bir ilham

Aşamıyorum, geçemiyorum bazen bazı sınavları, döngüleri. Bile bile yapıyorum, bile bile düşüyorum.

Farkındalıkla hatalar yapmakta üzerime tanımıyor olacağım bu gidişle sanırım :) 

Nasıl bir döngü bu Ya Rabbim. Bu dünyaya gelmeyi deneyimlemenin seçimini neden yaptığımı anlayamıyorum. Bazen en basit şeyleri dahi kendime engel ya da yük yapıyorum. Bir karmaşa yaratıp içimde sonra orada debeleniyorum. 

İnsan olmak ne enteresan bir olgu. Ne kadar eksik yanlarımız var ve bir o kadar da ne kadar güçlü yanlarımız. Nasıl bir dengeyi yakalamak gerekir ki insan olmanın kavramını anlamak için? 

İnsan olmak ne demek? 

Hangi duygulara ya da düşüncelere sahipsek insan olmaya yakın oluruz? 

Var mı böyle bir ayrım? 

Ya da sadece bir bedene sahip olup o bedende nefes alıp veriyor olmak insan olmaya yeter mi? 

Bir insan düşünceleriyle ya da davranışlarıyla hayvandan da aşağı bir mertebeye düşebilir mi? Ki düşmüş de! İnce bir ayrıntı..

Bazen güzelim hayvanların günahlarını aldığımızı düşünüyorum, onlara haksızlık yapıyoruz çünkü. Onların yaratılışları öyle, kim suçlayabilir ki amaçları en başından beri belli olan hayvanları? Ama biz insanoğlu olarak herkese ve her şeye burnunu sokma, kurcalama, yargılama hakkına sahip olduğumuzu zannettiğimizden hadsizce yargılar geliştirip bir de bunlara inanıyoruz.

Ne acımasız bir durum. 

Ne acınası bir hal içindeyiz. 

Sonsuz bir varlıktan, sonsuz bir sevgi ve merhametle yaratılan biz mahlukatların bu kadar sevgisizlik, anlayışsızlık, bencillik içinde kıvranması ve hala da her yeni güne uyandırılarak defalarca şans verilmesi farkındalığına hayretler içerisinde bakıyorum. 

Ey Rabbim, ne yücesin ne ulu ne merhamet sahibi. 

Her bir kulunu ne kadar çok seviyor, koruyor kolluyorsun. Bu yücelik gerçekten ama gerçekten fark edilmeye, minnet edilmeye ve en önemlisi kulluk edinmeye değer ki tekamül amacımız da bu olsa gerek!